Nieśmiały, dziwny, problematyczny, wyobcowany… Z takimi określeniami siebie zazwyczaj mierzy się introwertyk. Tymczasem osobowość introwertyczna to również unikalne cechy, dzięki którym można odnieść sukces.
Owszem, badania wykazują, że introwertycy mają niższą odporność, zarówno fizyczną, jak i psychiczną. Wynika to z ich unikania większych zgromadzeń ludzi, przez co nie wykształcają w sobie odporności stadnej. Szersza skala odczuwanych przez nich emocji sprawia, że nie zawsze sobie z nimi nie radzą. Dowody naukowe mówią o ścisłym związku introwersji z depresją oraz podwyższonym poziomie lęku. Introwertycy częściej niż ekstrawertycy cierpią na tego rodzaju zaburzenia. Ich konstrukcja psychiczna, mimo wysokiej inteligencji emocjonalnej, bywa krucha. Ale jako, że wszystko ma swoje jasne i ciemne strony, introwertyk posiada zalety, o których ekstrawertyk może jedynie pomarzyć. Ważna jest ich świadmość i celowe wprowadzenie ich w doświadczanie życia.
Dar słuchania. Dzięki temu mają oddanych przyjaciół i nieocenionych powierników. Sztuka prawdziwego słuchania jest podstawą dobrej komunikacji, a bez niej nie jest możliwe budowanie satysfakcjonujących relacji pełnych bliskości i zrozumienia. Introwertyk jak nikt inny potrafi sprawić, że jego rozmówca czuje się słyszany, rozumiany, doceniony.
Więcej działania, mniej gadania. Można powiedzieć, że introwertyk „fabrycznie” wyposażony jest w mniejsze zasoby energii życiowej. Dlatego podświadomie je chroni, nie marnując na byle co. Na przykład na niepotrzebne przegadywanie spraw podczas zbyt długich dyskusji czy dywagacji. Introwertycy skuteczniej niż ekstrawertycy planują działania, i bardziej niż oni są zorientowani na akcję. To ekstrawertycy więcej gadają niż robią. Dlatego właśnie introwertycy są lepsi w osiąganiu założonych celów – chcą szybciej dotrzeć do mety, nie marnując czasu ani swoich zasobów. Ich stopień zaangażowania jest głębszy, ponieważ mając lepszy kontakt ze sobą, potrafią wybrać dla siebie coś, co ich rzeczywiście interesuje i rozwija. Introwertyk nie rozmienia się na drobne.
Racjonalna ostrożność. Introwertycy nie działają pochopnie, nie kierują się impulsami (co często zdarza się ekstrawertykom). Pomyślą dwa razy, zanim zdecydują się na konkretny krok. Analiza jest ich mocną stroną, dlatego podejmują decyzje, których są pewni. Stąd wynika ich poźniejsza konsekwencja, która może ich poprowadzić wprost do sukcesu.
Mniejsza podatność na otyłość. Introwertycy są bardziej świadomi sygnałów, jakie wysyła ich ciało. Jako że są bardziej delikatni, lepiej niż ekstrawertycy o siebie dbają. Doskonale czują, jaka dieta jest dla nich najbardziej korzystna i intuicyjnie przestrzegają jej zasad. Dzięki temu w większości cieszą się zgrabną sylwetką i dobrym zdrowiem.
Talenty twórcze. Introwertycy są bardzo kreatywni i to nie tylko w artystycznych dziedzinach. Ich umysły wyróżniają się innowacyjnością, ponieważ introwertycy inaczej – bo wielopłaszczyznowo – postrzegają świat. Zmysły introwertyka są niezwykle wyczulone, on słyszy więcej dźwięków, widzi więcej odcieni kolorów, rozróżnia więcej smaków czy tekstur. Na tym bazuje jego nieograniczona kreatywność.
Introspekcja i refleksja. To kolejna mocna strona introwertyków. Zagłębianie się w siebie, refleksja nad zdarzeniami pomaga im uczyć się na błędach. Analiza i wyciąganie trafnych wniosków dają wewnętrzną pewność siebie, któa wynika z dobrego kontaktu ze sobą i interakcji ze światem.
Empatyczne przywództwo. Introwertycy, dzięki swoim umiejętnościom słuchania i wysokiej inteligencji emocjonalnej, mogą być świetnymi liderami. Potrafią wydobyć najlepsze cechy podwładnych, utrzymując ich motywację i zaangażowanie na wysokim poziomie. Warto jednak wiedzieć, że introwertyk nie sprawdzi się w otoczeniu, w którym panują agresywne lub manipulacyjne zasady gry. Nie zgodzi się na stosowanie wobec niego żadnego rodzaju przemocy i wyczuje każdy podstęp. Wtakich warunkach nie będzie ani dobrym szefem ani podwładnym.
Asertywność. Chociaż uprzejmi i mili, introwertycy na ogół nie starają się zadowolić innych kosztem siebie. Wymagają wobec siebie szacunku. Pamiętając o ograniczonych zasobach witalności, potrafią dobrze ustalić granice między życiem zawodowym a osobistym. Nie angażują się też w aktywności, które nie przyniosą spodziewanych rezultatów.
Umiejętność odstresowania się. Każdy introwertyk wie i czuje, że długotrwały stres może go niemal zabić. Dlatego kiedy uzna, że poziom stresu jest zbyt wysoki, podejmuje decyzje o wycofaniu się. Słucha swego ciała i podszeptów intuicji, która mówi mu, że robi się niebezpiecznie.
Radość z samotności. Introwertycy lubią sami ze sobą spędzać czas. Naprawdę cieszą się własnym towarzystwem, ponieważ doskonale się znają. Nie boją się być sami, ponieważ nie uciekają od siebie – od swoich wewnętrznych demonów, ponieważ już dawno spojrzeli im prosto w twarz. Zwykle mają niewielką sieć przyjaciół, ale takich z którymi są blisko i którym ufają.
Umiłowanie ciszy. Introwertycy nie zagalopują się w szalonym pędzie życia. Cisza, odosobnienie i spokój są dla nich upragnioną oazą. Wycofywanie się do swojego wnętrza to najlepszy sposób na uspokojenie myśli, odprężenie ciała, uwolnienie emocji. Naturalne oczyszczenie i najbardziej skuteczny relaks. Introwertykom sprzyja to, że lubią spędzać czas na łonie natury. Nie jest dla nich problemem zatrzymanie się w chwili, która właśnie trwa. Nie muszą poświęcać wielu godzin na naukę medytacji, być żyć w tu i teraz. A to – jak wiadomo jest najlepszym antidotum na stres, które zapewnia zdrowie psychiczne.
Odporność na opinie innych. Aspołeczne tendencje introwertyków sprawiają, że nie przejmują się tym, co na ich temat mówią i myślą inni ludzie. Ugruntowana pewność siebie pozwala im mieć dystans do nawet najbardziej krytycznych komentarzy. Raczej nie podejmują decyzji pod wpływem zewnętrznych nacisków i nie zejdą ze swojej ścieżki, którą wybrali tylko dlatego, że ktoś tego chce.
redakcja insi
